Wspomniena byłych wiȩźniów
Polscy byli więźniowie obozu koncentracyjnego: Zdzisław Sokół, Edmund Radziejewski, Mirosław Firkowski, Eugeniusz Sokolowski, Ewa Źelechowska-Stolzmann, Anna Puchajda, Zbigniew Foltyński i Janusz Kahl wspominają czasy okupacji niemieckiej w Polsce i swoją walkę z najeźdźcą. Jedni zostali deportowani do pracy przymusowej w Niemczech, drudzy musieli pracować przymusowo w Polsce, inni włączyli się w działania ruchu oporu, lub zostali aresztowani podczas Powstania Warszawskiego. Wszyscy trafili następnie do obozu koncentracyjnego Neuengamme lub jego podobozów, gdzie pracowali przymusowo aż do wyzwolenia. Cztery filmy pokazują ich ścieżki życia i doświaczenia.
Zdzisław Sokół (1928-2007) ukończył w Warszawie szkołę podstawową i handlową, gdzie uczył się języka niemieckiego. Po zajęciu Warszawy, w roku 1939, Gestapo próbowało go - ze względu na znajomość języka niemieckiego - zwerbować. Zdzisław Sokół odrzucił tę propozycję, w wyniku czego został aresztowany, trafił do więzienia w Warszawie, a potem został deporto-wany do KL Auschwitz. Ponieważ KL Neuengamme potrzebowało siły roboczej, Zdzisław Sokół zameldował się dobrowolnie do pracy w tym obozie. Przy pomocy innego więźnia politycznego udało mu się dostać do pracy w biurze administracyjnym obozu, gdzie pracował jako goniec. Później trafił do podobozów Ladelund, Husum i Meppen, gdzie pracował dla komendantów tych obozów. Po ewakuacji tych obozów, powrócił do obozu macierzystego Neuengamme, gdzie został przydzielony do komanda porządkującego obóz
1998, 61 Min.
Edmund Radziejewski (ur. 1928) pracował od 1942 roku jako ślusarz w niemieckiej firmie w Warszawie. W roku 1944 w wyniku walk w czasie Powstania Warszawskiego został zraniony i jednocześnie stracił mieszkanie. Aresztowany przez wojska niemieckie został z obozu przejściowego deportowany do KL Stutthof, stamtąd trafił jako 15-latek do obozu Neuengamme. Ponieważ Edmundowi Radziejewskiemu udało się ukryć rany odniesione w Powstaniu, dostał się on do podobozu „Spaldingstrasse“, gdzie pracował przy budowie torów kolejowych. Później trafił jako ślusarz do podobozu „Blohm & Voss“ w Steinwerder, gdzie panowały nieco lepsze warunki. Po zbombardowaniu stoczni Edmund Radziejewski powrócił do obozu głównego Neuengamme. W kwietniu 1945 roku został w ramach ewakuacji obozu zamknięty na jednym ze statków z więźniami, znajdującym się w Zatoce Lubeckiej. Krótko przed zbombardowaniem „Cap Arcony“, na której się znajdował, został przeniesiony na statek „Athen“, to uratowało mu życie. Przez Monachium, Stuttgart i Czechosłowację powrócił w roku 1947 do Polski.
1997, 35 Min.
Byli więźniowie obozu opowiadają o czasach szkolnych, o napaści niemieckiego Wehrmachtu i okupacji Polski, o działalności w ruchu oporu przeciw niemieckim napastnikom. Jako młodzi ludzie zostali oni zmuszeni do pracy przymusowej w Niemczech, lub pracowali jako robotnicy przymusowi w Polsce. Ten kto stawiał opór był aresztowany, przesłuchiwany, torturowany i deportowany do obozu KL Auschwitz. Stamtąd dalej do KL Sachsenhausen i Neuengamme
2005, 12 Min
Po upadku Powstania Warszawskiego wielu Powstańców zostało przez obóz przejściowy w Pruszkowie deportowanych, oddzielnie kobiety i mężczyźni, do obozów koncentracyjnych w Niemczech. Celem był również obóz w Neuengamme. Ewa Żelechowska-Stolzmann i Anna Puchajda opowiada jak z rodzi-cami i rodzeństwem wałczyły w Powstaniu i je przeżyły. Zbigniew Foltyński był członkiem grupy artyleryjskiej „Granat“ i brał udział w walkach powstańczych. Janusz Kahl został jako 17-latek w czasie Powstania deportowany do Niemiec i trafił do obozu KL Neuengamme.
2005, 13 Min